Većina ljubitelja fudbala u Tutinu će se sa sjetom prisjetiti velikana fudbala iz ovog grada, koji su od sredine 60-tih pa do kraja 70-tih godina prošlog vijeka igrali najbolji i najljepši fudbal. Kako i ne bi kada je centarfor tutinskog Jedinstva, koji je igrao 70-tih godina, postavio rekord u svim ligama tadašnje Jugoslavije. Postigao je čak 110 golova u jednoj fudbalskoj sezoni.
Gledajući stare fotografije, markantna je ona snimljena 1959. godine. To je vjerovatno najstarija fotografija koja se čuva.
FK Tutin 1959. godine
Druga fotografija iz 1971. godine je napravljena kada su fudbaleri Jedinstva iz Tutina igrali kup utakmicu protiv Garnizona iz Kraljeva. A na njoj redom: Hafiz Kurtanović Vejsel Ljajić, Meho Klimenta, Ljako Demirović, Bedro Kardović, Milomir Nešović-Zrno, Rašo Špirtović-trener, Omer Hamzagić, Šefćet Klimenta, Zufer Klimenta, Gojko Veselinović i Hasim Klimenta.
FK Tutin 1971. godine
Sve sami as do asa, a fale još od ovog tima (nisu na slici): golman Hamdo Hamzagić-Buljo koga su zvali sandžački Enver Marić, Hilmo Ferizović, neprevaziđeni štoper Jedinstva, zatim Meša Agović, granitna polutka koga su nazivali sandžački Kule Aćimović, jer je stilom igre mnogo podsjećao na njega.
Na slici nema možda i najboljeg fudbalera u historiji Tutina, vihornog i maestralnog Mutaliba Talje Agovića, koga je poslije jedne utakmice između beogradske Crvene Zvezde i reprezentacije Sandžačkih igara, lično Asim Ferhatović Hase, najveći fudbaler BiH i jedan od najboljih u Jugoslaviji, tražio da ga dovedu u FK Sarajevo. Talja je tada protiv Zvezde bio jedan od najboljih. Otišao je Talja 1974. godine u Sarajevo, ali nostalgija za Tutinom je bila jača od svega. Brzo se vratio u svoj rodni Tutin. Nije mogao bez svojih ribolovaca Meše Dazdarevića, Ljubiše Pantelića, Naska Bakića…
FK Tutin 1968. godine
Sjećam se kada bi me kao dječaka od 6 godina stariji vodili na stadion (onaj stari, bez tribina). Duž aut-linije bi obavezno bilo bar 2 000 ljudi, a mi kroz noge starijih i odraslih gledali majstorije naših fudbalera. Cijelom dužinom igrališta, iznad aut-linije bi razvukli dugačke kanape, iza kojih je stajala publika. Nije se moglo sjediti, ali je publika uvijek srčano bodrila Tutince do zadnjeg zvižduka sudije. Rale Bojović i Redžo Kurtagić, nekada pioniri fudbalske igre u FK Jedinstvo, su bili najglatiji u publici.
Kako su se bližile 80-te došlo je do smjene generacija. Igru Jedinstva su nosili legendarni Goran Ivanović, Mišo Nešović, veliki i nezaboravni igrač Jedinstva, zatim Boban Stašević koji je jedini napravio internacionalnu karijeru, Besim Klimenta, Miljan Raković, Vehbo Hot, Taip Hot…
Prije njih su igrali Milovan Petrović, Šemso Demić, Hasko Ajdinović, a Srbo Nešović, legendarni desni bek Jedinstva je igrao čak sa 3 generacije ovog kluba.
Tada se igralo iz ljubavi, a dešavalo se da pojedini fudbaleri nisu imali ni kopačke. Pozajmili bi ih od nekoga, a nerijetko bi bile i 2 broja veće od odgovarajućih za igrača koji bi ih stavio na noge.
Generacije koje su za Jedinstvo iz Tutina igrale 50-tih i 60-tih godina prošlog vijeka često nisu imale prevoz do Kraljeva. Putovali bi kamionima koji su prevozili građu, rizikujući svoju bezbjednost. Ljubav prema fudbalu te svome klubu i gradu bila je jača od svih nedaća.
Albin Gegić, novinar
